Λέξη της ημέρας: Ισοπέδωση

Το Σάββατο πριν την πρωτοχρονιά έβρεχε. Βγήκα έξω και πήγα για μερικά χριστουγεννιάτικα ψώνια. Πήγα στο Ψυχικό, στο Φάρο. Κίνηση, χαμός. Στον ΑΒ η κόλαση. Πήρα τυρί από τα συσκευασμένα.Κακή μέρα να φορέσεις all star. Κώλος έγιναν κι αυτά. Κάποια στιγμή δεν είχε πια νόημα να αποφεύγω τα νερά, οπότε κι άρχισα απλά να τραγουδάω I’m singing in the rain κλπ. 

Ήθελα να πάω σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο που έχει κάπου στα στενά του Φάρου και ψάχνοντας να το βρω, πέρασα έξω από το Πλαίσιο. 

Το Πλαίσιο που λέτε, είχε στις βιτρίνες του μεγάλα αυτοκόλλητα από την Χριστουγεννιάτικη καμπάνια της εταιρείας. 

Το ένα αυτοκόλλητο είχε ένα ipad τυλιγμένο με μία κόκκινη κορδέλα και έγραφε “Γίνε ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου!”, ενώ το άλλο είχε κάποια παιχνιδομηχανή (psp? ps? δεν θυμάμαι), πάλι με κορδέλα και έγραφε “Γίνε η γυναίκα της ζωής του!”. 

Εντάξει, η καμπάνια has a point που λέμε και στο χωριό μου, και ναι, θα χαιρόταν πολύ ο γιος ή το αγόρι αν του παίρνανε ένα ipad ή ένα PS. 

Αλλά ΟΚ, με έπιασε μια σχετική μιζέρια.. 

Γιατί κοίτα να δεις, αν είναι να περιμένεις από αυτά να γίνεις “ο καλύτερος μπαμπάς” ή “η γυναίκα της ζωής του”, τότε άσ’το ρε παιδί μου. Δεν είναι για σένα αυτά. 

Το πιτσιρίκι χωνεύεται πιο εύκολα σε σχέση με το “ο καλύτερος μπαμπάς”… θυμάμαι κι εγώ όταν μου είχαν πάρει το game boy, τι χαρά είχα κάνει. 

Το “η γυναίκα της ζωής του” όμως, με μιζέριασε στ’ αλήθεια. Ξέρω υπερβάλω τώρα ΟΚ, απλά σκέφτομαι πως οι σχέσεις θέλουν τόση δουλειά, τόση προσπάθεια, τόσα μπρος-πίσω και τόσο αγώνα, που αυτό μου φάνηκε απλά φτηνό. Και τα δύο ρε παιδί μου, είναι σαν να εκβιάζεις συναισθήματα..Θα πάρω αυτό για να γίνω κάτι στη ζωή του γιου μου/του αγοριού μου;   Αηδία, λέμε, αηδία. 

Τέλος πάντων, όπως είπα, την καταλαβαίνω μια χαρά την καμπάνια και βγάζει νόημα και όλα μια χαρά. Απλά δεν ξέρω, εκτιμώ πολύ τις δικές μου σχέσεις με τους ανθρώπους έτσι ώστε να τις βάλω σε τέτοια μικρά κουτιά. 

Στη μαμά μου πήρα μία tassimo για να πίνει καμιά βλακεία από εκείνα που τις αρέσουν στο σπίτι στην Ικαρία και όχι μόνο ελληνικό. Ελπίζω να γίνω η “κόρη που πάντα ήθελε”. 

Κατάλαβες;